Ieder voorjaar behandelt de gemeenteraad de voorjaarsnota. Het college presenteert hierin zijn visie en de te maken beleidskeuzes. Tijdens de behandeling van dit document in de Raad, kunnen de verschillende politieke parijen hun reactie hierop geven en geven zij het college hun opmerkingen richting de begroting mee. Dit college heeft er voor gekozen dit niet te doen. Zij hebben de raad door middel van een beleidsarme en visieloze lentebrief getracht tegemoet te komen. Als argument werd aangegeven dat zij rijksmaatregelen met betrekking tot bezuinigingen af willen wachten. Het argument dat er ook een jaar geleden een visieloze voorjaarsnota lag is onjuist. Hoewel het destijds aangetreden college in een grote onzekerheid zat (landelijke verkiezingen moesten nog plaats vinden), hebben zij voortbordurend op het bestaande beleid een duidelijke visie klunen presenteren. Dit college dat voor die grote koers verandering staat heeft niets meer gezegd dan dat zij het beleid van het vorig college volgen. De grote veranderingen die zij met zoveel tromgeroffel heeft aangekondigd laat voorlopig nog een jaar op zich wachten!
Dit college heeft er ook voor gekozen om niet met een collegeprogramma te komen. Het is een goed gebruik dat er na het installeren van het college, gewerkt wordt aan een collegeprogramma. In het collegeprogramma worden ambities en visie vertaald in een document dat richting biedt aan het college. Dit college ziet af van een collegeprogramma met het excuus dat zij te weinig tijd hebben. Dat verrast ons in hoge mate, de vorige colleges waren allemaal prima in staat om binnen 2 maanden een collegeprogramma te presenteren. Het kan gebrek aan ervaring zijn,… maar daar gaan wij niet vanuit. Wij zien eerder een college dat zoekend is en niet alle neuzen dezelfde kant op krijgt. Of is het coalitieakkoord een blok aan het been, omdat het weinig concreet is? Het college heeft uiteindelijk toegezegd met een werkprogramma te komen, nee ambitie straalt dit college nog niet uit.
Al met al lopen wij straks met zijn allen een maandenlange vertraging op. 2011 lijkt een verloren jaar, genomen besluiten worden opnieuw onderzocht, aangepast dan wel afgeblazen. Alternatieve voorstellen zijn er niet of zijn onduidelijk. Grote vraagtekens bij mogelijkheid tot realisatie van nieuwe plannen. Als er gevraagd wordt naar de plannen om een megatheater op Overstad te bouwen, zwijgt men in alle talen en wordt dit doorverwezen tot na de volgende verkiezingen. Daarnaast is het college afwachtend op de bezuinigingen vanuit Den Haag. Men schuift het voor zich uit. Langzamerhand wordt het steeds duidelijker waar het rijk de lasten neer gaat leggen. Een actief college anticipeert hier op. En zou hierop voortuitlopend al hard met het veld samen aan de slag gaan. Maar dit college stelt het maken van keuzes uit tot de begrotingsbehandeling. Maar met een begrotingsbehandeling alleen, ben je er niet. Cijfers zetten de knop niet om. Dat doen mensen met ideeën en overtuigingskracht. Deze lentebrief ademt geen van beide uit.
Voor de uitgave op het gebied van WMO is voor het aankomende jaar dekking gevonden in de WMO-reserves, maar hoe we straks verder moeten wordt op de lange termijn geschoven. De uitgaven van de WMO stijgen gestaag. De uitgaven van de hulp bij het huishouden zijn fors toegenomen. In 2010 met maar liefst 9 ton. Uiterlijk 2013 komt het college met een oplossing, maar wat doen we in de tussentijd? De effecten van de in 2013 gekozen oplossingen zullen pas in 2014 merkbaar zijn. En plannen van het vorige college om door de bijdragen van regiogemeenten voor bovenregionale voorziening 1 miljoen terug te verdienen, zijn door dit college afgeschoten.
Ondertussen heeft het college in korte tijd wel veel geld verspild en allerlei toezeggingen gedaan die geld zullen kosten. Zo zijn de voor herbouw van De Vest geïnvesteerde miljoenen inmiddels verspild. En zijn we straks als Yxie afgeserveerd wordt miljoenen aan subsidies en sponsoring kwijt en zijn we met Provadja weer terug bij af! Het college heeft ook alvast beloofd bezuinigingen op sport niet door te voeren. Om er zeker van te zijn dat zwembad de Hout ook in de toekomst open blijft, had GroenLinks er geen bezwaar tegen de entree prijs met 0.25 eurocent te verhogen. Behoud van het pontje bij de Bierkade, de bibliotheek in Oudorp en de terugkomst van het eurokaartje juicht GroenLinks van harte toe, maar op de vraag hoe we daar geld voor vrij kunnen maken, krijgen we geen duidelijk antwoord. Het college denkt miljoenen te halen uit reorganisatie binnen het ambtenaren apparaat, waarbij gedwongen ontslagen tot de mogelijkheden behoren.
In de lentebrief staat een ingewikkelde definitie over autonome ontwikkeling. Iets waar niet aan te ontkomen valt, zo valt te lezen. Voor een college zonder visie zal dat zeker opgaan, maar voor ons niet. Want als inkomsten teruglopen of wegvallen, vraagt dat om creativiteit en jawel: visie.
De crisis laat zich nu steeds duidelijker zien. Hogere uitgaven voor de schuldhulpverlening, waar gezien de effecten van de kredietcrisis het eind nog niet in zicht is. Hoe gaat het college straks om met re-integratie van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt? Opvoedingsondersteuning kostte het afgelopen jaar 5 ton meer. Hoe gaan we zorgen dat nieuwkomers in Alkmaar gaan inburgeren nu rijksgelden wegvallen? Kinderen zitten straks thuis omdat passend onderwijs niet bereikbaar is en regulier onderwijs niet passend. Wat voor visie heeft het college op deze ontwikkelingen. Zet het college straks gewoon een streep door de hele sociale paragraaf? Dit samen met de afbraak van het welzijnswerk in de wijk maakt dat de positie en toekomstperspectief van minder draagkrachtigen steeds verder verslechtert.
Het college zwijgt in alle talen en komt in juli als een doekje voor het bloeden met een werkprogramma. Voor GroenLinks is dit echt te laat.