Wat is er in vredesnaam in Alkmaar allemaal aan de hand? Deze vraag zullen steeds meer mensen zich stellen. Kort geleden trad er een nieuw college aan, dat beloofde het allemaal anders te gaan doen. Er moest een cultuuromslag komen, waardoor gemeentebestuur en organisatie “energieker” en “slagvaardiger” zouden worden, aldus het coalitieakkoord. Een stad met een bestuur en organisatie die “proactief en eensgezind samenwerken.” Met het recentelijk op non-actief stellen van een van de topambtenaren laat dit college echter zien dat ze het niet zo nauw neemt met hoe anderen in hun werk zitten en wat ze voor Alkmaar allemaal betekenen. Neen, als je niet past in het beeld dat dit college van zichzelf heeft, dan heb je pech en moet je vrezen voor je baan. Is dit wat het college bedoeld met ambtenaren die zeggen “Ja, het kan mits” in plaats van “Nee, tenzij...”? Zo zal de gewenste eensgezinde samenwerking natuurlijk nooit tot stand komen.
Vertrouwen is hard nodig als je mensen aan je wilt binden en de ambtelijke organisatie enthousiast wilt krijgen voor de andere koers, die je als nieuwe bestuurders van de stad wilt varen. Daarin past niet dat je afgerekend wordt voor zaken die je onder verantwoordelijkheid van een ander college naar eer en geweten hebt gedaan. Daarin past ook niet dat je afgerekend wordt als je je eigen mening geeft. Het is veel beter dat iedereen zonder gevaar voor ontslag kan zeggen wat hij denkt en zijn ontevredenheid kenbaar kan maken. Dat versterkt de onderlinge band en komt het resultaat alleen maar ten goede. Dit college handelt daar niet naar. Zij bindt op deze manier alleen mensen aan zich die doen wat zij zegt en geloven wat zij gelooft. Als het college daarop uit is, dan heeft het een duidelijk signaal afgegeven.
Je zou willen dat de coalitiepartners en het daaruit gevormde college van OPA, VVD, CDA, SP en Trots ook naar de letter van hun coalitieakkoord handelen. Het tegendeel is het geval. Geen openheid over het beleid dat men voorstaat en een cultuur creëren die eerder gebaseerd is op afrekenen, dan op stimuleren, belonen en zaken mogelijk maken. Een trieste constatering.